Sultan Dağları'nın Doğanhisar (Konya) – Gelendost (Isparta) arasında kalan güney bölümünün tektono-stratigrafisi ve yapısal özellikleri

Abstract

Sultan Dağları'nın Doğanhisar (Konya) – Gelendost (Isparta) arasında kalan güney bölümünde yer alan çalışma alanı, Neotetis Okyanusu'nun kuzey kolu ve/veya İç Toros Okyanusu'nun kapanmasına bağlı olarak erken-orta Paleosen'de bir araya gelmiş yapısal birimlerden oluşmaktadır. Bunlar paraotokton konumlu Geyikdağı Birliği'ne ait Sultandağı İstifi (erken Kambriyen-Geç Kretase) ve Anamas-Akseki Otoktonu (Jura-Senomaniyen) ile allokton konumlu Bozkır Birliği'ne ait Beyşehir-Hoyran Napları (Mezozoyik)'dır. Bu yapısal birimler geç Paleosen-Lütesiyen yaşlı Celeptaş formasyonuna ait denizel havza çökelleriyle örtülmektedir. Çalışma alanındaki en geç örtü birimlerini Neojen yaşlı Yalvaç ve Akşehir havzalarına ait karasal/gölsel çökeller oluşturmaktadır. Çalışma alanında yer alan birimlerin Orta Ordovisiyen-Orta Devoniyen'de Erken Hersiniyen, Erken Triyas'ta Erken Kimmerid, Geç Triyas'ta Geç Kimmerid, erken-orta Paleosen'de Erken Alpin ve Geç Eosen-Oligosen'de Orta Alpin orojenezlerine bağlı olarak en az 6 deformasyon fazından etkilendiği (D1-D6) ve üç kez alt yeşilşist fasiyesinde metamorfizmaya (M1-M3) uğradığı belirlenmiştir. Deformasyon süreçlerine bağlı olarak Sultandağı İstifi'ne ait birimlerde KB-GD ve KD-GB yönlü eksen gidişlerine sahip Tip-3 türü kıvrımlar gelişmiştir. Mezoskopik ölçekli kinematik belirteçlerden elde edilen tektonik taşınma yönü verileri çalışma alanında yer alan birimlerin kuzey-kuzeybatıdan, güney güneydoğuya ve güneyden kuzeye doğru olacak şekilde 2 farklı yönelim sunmaktadır. Ayrıca stratigrafik, yapısal ve paleontolojik verilere göre Beyşehir-Hoyran Napları'nın oluşum yaşının geç Maastrihtiyen, yerleşim yaşının ise erken-orta Paleosen olduğu ortaya konulmuştur.

The study area, located in the southern part of the Sultan Dağları between Doğanhisar (Konya) and Gelendost (Isparta), consists of the structural units that amalgamated in the early-middle Paleocene due to the closure of the northern branch of the Neotethys and/or the Inner Tauride Ocean. These units are as follows; the parautochthonous Sultandağı Succession (early Cambrian-Late Cretaceous) of Geyikdağı Unit and the Anamas-Akseki Autochthonous (Jurassic-Cenomanian), and the allochthonous Beyşehir-Hoyran Nappes (Mesozoic) of Bozkır Unit. These structural units are overlain by marine sediments of the late Paleocene-Lutetian aged Celeptaş Formation. The youngest cover units in the study area are the Neogene terrestrial/lacustrine deposits of the Yalvaç and Akşehir basins. It has been determined that the units outcropping in the study area underwent at least 6 deformation stages (D1-D6) due to the early Hercynian in the Middle Ordovician-Middle Devonian, early Cimmerian in the Early Triassic, late Cimmerian in the Late Triassic, early Alpine in the early-middle Paleocene, mid-Alpine in the late Eocene-Oligocene; and they were subjected to lower greenschist facies metamorphism three times (M1-M3). Depending on the deformation processes, Type-3 folds with NW-SE and NE-SW trending axis have been developed in the units belonging to the Sultandağı Succession. The tectonic transport direction data obtained from mesoscopic-scale kinematic indicators reveal that the units in the study area present two different directions as: from north-northwest to south-southeast and from south to north. Based on the stratigraphical, structural and paleontological data, it has been revealed that the formation age of the Beyşehir-Hoyran Nappes is late Maastrichtian, while their emplacement occurred in the early-middle Paleocene.