Kamu Yapılarında Tarihi Kimlik Arayışı

Abstract

Kimlik kelimesi genel anlamda ise toplumsal bir varlık olarak insana özgü olan belirti, nitelik ve özelliklerle, kişinin belirli bir kimse olmasını sağlayan koşulların bütünüdür. Mimari kimlik bina ve yakın çevresi için mimar ve/veya kullanıcı tarafından oluşturulan ayırt edici özellikler ile belirlenebilmektedir. Kimliksiz çevreler ise kimlik kadar tanımı zor bir kavramdır. Mimarlık tartışmalarında kimliksiz çevre tanımı da kimlik gibi iki farklı anlamda ifade edilebilir. Bunlardan ilki kullanıcısının katılımı olmadan aynı görüntüyü sergileyen, monoton tekrarlarla oluşmuş çevreler, diğeri ise içinde karmaşıklığı barındıran, biri diğerinden farklı ama uyumsuz yapılanmış çevrelerdir. Çalışma son dönem kamu yapılarındaki tarihi ve yerel kimlik arayışını analiz etmektedir. Önce adalet saraylarıyla başlayan Osmanlı-Selçuklu esintili mimari kimlik arayışı şimdilerde Belediyeler, Emniyet Teşkilatı, TOKİ ya da bakanlıklar pek çok büyük projede geleneksel mimari öğelerine yer verilmektedir. Türkiye’nin pek çok yerindeki adalet sarayları bir bir yenilenirken kubbeli pencereleri, geniş saçakları ve süslemeleriyle birbirinin benzeri binalar çıkmaktadır ortaya. Aynı eğilim Milli Eğitim Bakanlığı’nın yeni yaptırdığı okullarda, devam etmektedir. Çalışmada son dönem kamu yapılarındaki görsel kimliği analiz edilmiş ve alıntı yaptıkları tarihsel dönemler ve mimari öğeler tespit edilmiştir.