Management of right heart thrombi associated with acute pulmonary embolism: A retrospective, single-center experience

Abstract

Amaç: Pulmoner emboli (PE) ile ilişkili sağ kalp trombüslerinin mortalitesi 3-4 kat artmaktadır. En korkulan senaryo ise sağ kalp trombüslerinin parçalanması sonucunda rekürren pulmoner emboli gelişmesidir. Pulmoner embolilere eşlik eden sağ kalp trombüsü vakalarının tedavisi zordur ve bu konu ile ilgili literatürde yeterli veri bulunmamaktadır. Yöntemler: Ocak 2006 ila Aralık 2011 tarihleri arasında akut pulmoner emboli tanısı almış 312 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Bilgisayarlı tomografi ile tanı almış 312 akut PE hastalarından ekokardiyografide sağ kalp trombüsü bulunan 35 hasta çalışmaya alındı. Metastatik malignansi bulunan 6 hasta çalışmadan dışlandı. Yirmi dokuz hasta değerlendirilme için uygun bulundu. Hastaların ekokardiyografik raporları da incelendi. Ayrıca katetere bağlı gelişen trombüs (tip B) vakaları da çalışmaya dahil edilmedi. Kategorik değişkenlerin karşılaştırılmasında Ki-kare ve non-parametrik sürekli değişkenlerin karşılaştırılmasında ise Mann-Whitney U testleri kullanıldı. P değerinin 0,05’in altında olması istatistik- sel olarak anlamlı kabul edildi. Bulgular: Hastaların mortalite oranı yüksek bulundu (%34): cerrahi mortalite %100, trombolitik alanlardaki mortalite %18 ve heparin alanlarda mortalite %27 bulundu. Ölen hastalardaki troponin düzeyleri hayatta kalan hastalara göre anlamlı olarak yüksek bulundu (p=0,03). Heparin alan- larla trombolitik tedavi uygulanan gruplar arasında klinik ve ekokardiyografik olarak anlamlı fark saptanmadı. Fark sadece şok indeksinde saptandı (p=0,02). Ek olarak heparin alan hastaların yatış süresi trombolitik alanlara göre anlamlı olarak uzun bulundu (ortanca olarak 8 güne karşın 3 gün, p<0,01). Sonuç: Akut pulmoner emboliye eşlik eden sağ kalp trombüsü vakalarının insidansının düşük olmasına rağmen mortalitelerinin yüksek seyretmesi halen önemli bir problem olarak kalmaktadır. Tedavi modalite seçiminde hastanın hemodinamik değerleri, laboratuvar parametreleri ve kanama riskleri esas alınarak karar verilmelidir.